Συστήματα τύπου beton-contact, για σύνδεση μεταξύ Προγενέστερης και Νεότερης Κατάστασης (Μέρος 2o)

Σε συνέχεια της δημοσίευσης πρόσφατου Δελτίου ενημέρωσης (Ιούλιος 2021, ως Μέρος 1ο) ομοίως και εδώ στο 2ο Μέρος, γίνεται αναφορά σε προϊόντα σύνδεσης κατάλληλα για την ενίσχυση της πρόσφυσης. 

Σε συγκολλητικά μέσα δηλαδή που εφαρμόζονται, για να εξασφαλίσει κανείς ποιοτικά χαρακτηριστικά όσο αφορά τη δύναμη προσαρμογής και υψηλή τάση συνάφειας κατά την προσάρτηση των νέων στρώσεων. Συνδετικά μέσα για εφαρμογές σύνδεσης μεταξύ παλαιού και νέου σκυροδέματος, γαρμπιλο-μπετόν κλπ. (νωπή στρώση σε ξηρό υπόστρωμα), στην εφαρμογή εξομαλυντικών στρώσεων διευθέτησης δαπέδων, όπως επίσης και σε περιπτώσεις όπου απαιτείται η σύνδεση σε συνέχεια κατά τη διαφορά φάσης ανάπτυξης των σταδίων σκυροδέτησης χρονικά (νωπό σχετικά με νωπό) κ.α. Συνδετικά μέσα με υψηλά μηχανικά χαρακτηριστικά κατάλληλα, ακόμα και προσαρμογές νέων επιστρώσεων σε νοτισμένο υπόστρωμα σε κάθε περίπτωση όμως, χωρίς λιμνάζοντα νερά.

Όπως επισημάνθηκε σε προηγούμενη αναφορά, στην γκάμα της SINTECNO SA, στα συστήματα αυτού του σκοπού, επικεντρώνεται κανείς σε (2) βασικά προϊόντα εποξειδικής βάσης, το Sinpast J/A και το Sinmast S2 (που διατίθεται στις εκδόσεις [S2] κλασικό συγκολλητικό, [S2L] σύστημα με παρατεταμένο χρόνο εργασιμότητας και [S2 WB] εποξειδικό υδατικής βάσης).  Επίσης, στο προϊόν ειδικού σχεδιασμού LAB/ Liquid Adhesive Bond που είναι υλικό άλλης Τεχνολογίας βασισμένης σε πολυμερικές ρητίνες, συνθετικής βάσης στο οποίο άλλωστε έγινε ειδική αναφορά στο Μέρος που προηγήθηκε.  Όλα αυτά αποτελούν συστήματα που εφαρμόζονται για να εξασφαλίσουν υψηλή δύναμη συγκόλλησης, έχουν χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιούνται κατά κόρον σε διάφορα επώνυμα έργα, υψηλής και μέσης σπουδαιότητας, όπως και σε αναρίθμητα μικρότερα κτιριακά, Ιδιωτικού ή Δημόσιου χαρακτήρα. 

Ενισχυτικά πρόσφυσης – Συγκολλητικά μέσα, Εποξειδικής βάσης.

​Το 2ο Μέρος αναφέρεται εκτενώς στους τύπους συνδετικών μέσων που από πλευράς χημικής σύνθεσης, αποτελούν προϊόντα, αμιγώς, εποξειδικής βάσης (pure-epoxy) και ως συστήματα Ενίσχυσης της πρόσφυσης είναι χαρακτηρισμένα ως Προϊόντα 2-συστατικών.  Αποτελούνται από το Συστατικό (A): την Ρητίνη (Resin) και το Συστατικό (Β): τον Σκληρυντή (Hardener).  Όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενη ανάρτηση, ο Σκληρυντής είναι στην ουσία, εκείνο το συστατικό που επηρεάζει τις συνθήκες σκλήρυνσης του μίγματος όπως επίσης, είναι ο παράγοντας που καθορίζει τον διαθέσιμο χρόνο εργασιμότητας του αναμίγματος (pot life) δηλαδή, την απαιτούμενη διάρκεια ζωής στη συσκευασία, μετά το πέρας της ανάμιξης, καθώς και τον “ελεύθερο” διαθέσιμο χρόνο για την εφαρμογή του μίγματος επί της επιφάνειας αναφοράς.  

Μέθοδοι και Αρχές βάσει Ευρωπαϊκού Προτύπου ΕΝ 1504/ Κατηγοριοποίηση

  • Βασικό κριτήριο, να αποτελούν Συστήματα που φέρουν Σήμανση (CE).
  • Να είναι σε πλήρη συμφωνία με τις Αρχές και τις Μεθόδους που ορίζονται στο Ευρωπαϊκό Πρότυπο EN 1504 (European-Norm).
  • Συγκεκριμένα, να καλύπτουν τις απαιτήσεις κατά Ευρωκώδικα ΕΝ 1504-4/ περί Προϊόντων και Συστημάτων ενδεδειγμένων για Προσαρμογή και Δομική Συγκόλληση δομικών μελών και στοιχείων από οπλ. σκυρόδεμα.

Λοιπές σχετικές αναφορές:

  • Οι πρότυπες Εθνικές Τεχνικές Προδιαγραφές (ΕΤΕΠ)/ Συγκεκριμένα παραπομπή στην ΕΛΟΤ ΤΠ 1501-14-01-06-00 (παράγραφος 4.5) που κάνει επιμέρους αναφορά στη χρήση υλικών Ενίσχυσης της Πρόσφυσης στη διεπιφάνεια παλαιού σκυροδέματος και νέου σκυροδέματος ή κονιάματος.

​Πρόσθετες Εγκρίσεις/ Πρότυπα:

  • Συνεισφορά σε πόντους LEED (Leadership in Energy and Environmental Design).
  • Εναρμόνιση με τις απαιτήσεις LEED (Leadership in Energy and Environmental Design) / Έλεγχος κατά ISO 11890-1 και συμμόρφωση με τις απαιτήσεις του LEED EQ Credit 4.2 περί Low-Emitting Materials.
  • Εφαρμογή Προϊόντων φιλικών στον Χρήστη και στο Περιβάλλον.

Πως μπορεί να επιλέξει κανείς το κατάλληλο Σύστημα για την εφαρμογή;

Αρχικά, ως προϊόν που διατίθεται στην γκάμα και κατατάσσεται στην Ενότητα αυτή, να είναι υλικό πιστοποιημένο και χαρακτηρισμένο ως συγκολλητικό μέσο κατάλληλο για να λειτουργήσει ως Ενισχυτικό Πρόσφυσης.
Τώρα, από πλευράς επιπρόσθετων κριτηρίων. Ανάλογα με κάθε μία από τις παρακάτω περιπτώσεις που εξετάζονται, στην επιλογή του ενδεδειγμένου συστήματος που προσφέρει τη λύση και προφανώς διατίθεται στην γκάμα των υλικών της SINTECNO, στα προϊόντα που συγκαταλέγονται στην Ενότητα αυτή και συμμορφώνονται με τα παραπάνω κριτήρια. Ανάλογα με τις συνθήκες υποστρώματος κατά τη διάρκεια εφαρμογής συστήματα συμβατά με:

  • ξηρές συνθήκες (όλοι οι τύποι των συνδετικών μέσων που συνθέτουν την γκάμα προϊόντων)
  • ξηρό ή ελαφρά νοτισμένο υπόστρωμα (όπως π.χ. στην περίπτωση των Sinpast J/A, Sinmast S2 WB),
  • για εφαρμογή σε υπόστρωμα κανονικό ή πυκνόπορο (όπως π.χ. στην περίπτωση των Sinpast J/A, Sinmast S2 & S2L)
  • για εφαρμογή σε ιδιαίτερα απορροφητικό υπόστρωμα​ (όπως π.χ. στην περίπτωση των Sinmast S2, Sinmast S2L, Sinmast S2 WB)

Ποιος ο μηχανισμός «χημικής» σύνδεσης, με ποιο τρόπο λειτουργούν οι συγκεκριμένοι τύποι Προϊόντων;

Τα ενισχυτικά πρόσφυσης, εποξειδικής βάσης, ρευστής μορφής (όπως είναι το Sinpast J/Α,  το Sinmast S2 και οι εκδόσεις του), ως συνδετικά μέσα, αποτελούν συστήματα 2-συστατικών οπότε, απαιτούν ανάμιξη του Συστατικού (Α) Ρητίνη με το αντίστοιχο μέρος του Σκληρυντή/ Συστατικό (Β) κάθε συστήματος, τα οποία για κάθε υλικό διατίθενται σε προμετρημένες ποσότητες. Για το λόγο αυτό, τα περιεχόμενα των εποξειδικών ρητινών διατίθενται σε ξεχωριστά δοχεία (Α) και (Β). Βασική προϋπόθεση, να τηρούνται  πάντοτε ευλαβικά οι συνιστώμενες από τον Προμηθευτή αναλογίες. Τα δύο Μέρη ή Συστατικά λοιπόν, αναμιγνύονται μηχανικά, με αναδευτήρα, με ιδιαίτερη επιμονή σε χαμηλή ταχύτητα, για περίπου 2–3 λεπτά, στις αναλογίες  που αναγράφονται στις ετικέτες των δύο συστατικών του προϊόντος, μέχρις ότου επιτευχθεί μίγμα ομοιογενούς σύστασης και ενιαίας απόχρωσης, χωρίς διχρωμίες.
Τα προϊόντα αυτά, είναι κατάλληλα για προσαρμογή και συγκόλληση σε κατασκευές οπλ. σκυροδέματος, εφαρμόζονται δε για να λειτουργήσουν ως ενισχυτικά πρόσφυσης δηλαδή, “γέφυρες συνάφειας” μεταξύ διαφορετικών (χρονικά) φάσεων σκυροδέτησης, προσφέροντας ιδιαίτερα ισχυρό δεσμό από πλευράς συγκολλητικής ικανότητας.
Μετά την ανάμιξη των 2-συστατικών τους (Α+Β), προσφέρουν συγκεκριμένο χρόνο ενέργειας. Συγκεκριμένα, μετά την ανάμιξη κι εντός του χρόνου αυτού που δεν υπερβαίνει συνήθως τις 2–2½ ώρες (ενδεικτικά στους +25 oC) πρέπει:

  1. πρωτίστως, να εφαρμόσει το προϊόν στο υπόστρωμα κι ακολούθως,
  2. να σκυροδετήσει επί του νωπού υμένα, όσο διάστημα παραμένει ενεργός ο χημικός δεσμός και διατηρείται “ανοικτός” ο χρόνος ενέργειας της συγκολλητικής ρητίνης.​

Εύλογα λοιπόν συμπεραίνει κανείς ότι, σε περίπτωση αντιμετώπισης μετώπου ανάπτυξης εκτεταμένων επιφανειών, αν σημαντικό μέρος του ανοικτού χρόνου ενέργειας αναλωθεί για την εφαρμογή τότε, τα περιθώρια σαφώς είναι αρκετά στενά, οπότε η εφαρμογή, για να είναι κάπως ελεγχόμενη, πρέπει σαφώς να περιορίζεται σε μικρές επιφάνειες, με ανάπτυξη σε επιμέρους (ελεγχόμενες) ζώνες.

​​Τα εποξειδικά αυτά συστήματα, διαμορφώνουν μεμβράνη (υμένα), υψηλού χημικού δεσμού, που χρησιμοποιείται για να συνδέσει και προσαρμόσει νέες επιστρώσεις, τσιμεντοειδούς βάσης και γενικά στρώσεις υδραυλικής ωρίμανσης, πάνω σε υφιστάμενες επιφάνειες, δομικά σταθερές, προσοχή χωρίς λιμνάζοντα νερό, ελεύθερες από σκόνη (σημαντικό–σημαντικότατο, ώστε να εξασφαλίζεται πάντοτε υψηλή τάση συνάφειας και ποιοτική δύναμη συγκόλλησης). Το φιλμ, ο υμένας δηλαδή που διαμορφώνεται μετά την εφαρμογή του προϊόντος, για όσο διάστημα παραμένει ενεργός ο χημικός δεσμός και διατηρείται “ανοικτός” ο χρόνος ενέργειας της συγκολλητικής ρητίνης λειτουργεί ως binder. Δηλαδή ως συνδετικό μέσο με δυνατότητα ενεργού μηχανισμού εξασφαλίζοντας έτσι ισχυρό δεσμό από πλευράς συγκολλητικής ικανότητας.

Ποια η σωστή εφαρμογή των ενισχυτικών πρόσφυσης και συγκολλητικών μέσων τύπου beton-contact;

Σε γενικές γραμμές, για εφαρμογή και κάλυψη εκτεταμένων επιφανειών, όπως και στην περίπτωση του LAB/ Liquid Adhesive Bond που αναφέρθηκε στο 1ο Μέρος ομοίως, έτσι κι εδώ, το ίδιο ισχύει και για τα κλασικά συνδετικά μέσα ενίσχυσης της πρόσφυσης και συγκολλητικά εποξειδικής βάσης, όπως είναι τα προϊόντα Sinpast J/A (Α+Β) και Sinmast S2 (Α+Β), με τις εκδόσεις του. Το υλικό όποιας σύνθεσης, πρέπει να είναι σύστημα ρευστής μορφής, έτσι ώστε να διαμορφώνει ενιαίου πάχους «λεπτό-τοιχο» φιλμ (υμένα) και να εφαρμόζεται συνήθως μέσω επάλειψης ή μέσω ψεκασμού, επί της επιφάνειας αναφοράς (όπως η περίπτωση του τρίτου κατά σειρά σχήματος στην σχεδιαστική απεικόνιση στην οποία αποτυπώνεται η ορθή εφαρμογή).
Από πλευράς εφαρμογής, τα συγκολλητικά μέσα που λειτουργούν ως ενισχυτικά πρόσφυσης, πρέπει κανονικά να αναπτύσσονται, να απλώνονται δηλαδή, με τις τεχνικές που αναφέρθηκαν ανωτέρω ειδάλλως, βάσει συνθηκών, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες όποιας εφαρμογής, με όποιο άλλο δόκιμο κι ενδεδειγμένο τρόπο επιλεγεί, φρονώντας πάντοτε να αφήνει κάποιος στην επιφάνεια τόση ποσότητα υλικού ώστε να είναι επαρκές το στρώμα, για να λειτουργήσει ως μέσο συγκόλλησης μεταξύ παλαιότερης και νεότερης κατάστασης, διατηρώντας την αδρότητα του υποστρώματος, διασφαλίζοντας αυξημένες τριβές, αποφεύγοντας τοπικά, τις έντονες συγκεντρώσεις υλικού σε ανομοιόμορφα πάχη ανάπτυξης (όπως η περίπτωση του ενδιάμεσου σχήματος παρακάτω που αποτυπώνει εσφαλμένη χρήση εφαρμογής). 

Ως γνωστό, σε καμία περίπτωση, όποιας μορφής αστάρι δεν πρέπει να λιμνάσει, έτσι ώστε να μη δημιουργούνται έντονες διαφοροποιήσεις ως προς τη διαφορετικότητα του συντελεστή θερμικής διαστολής των υλικών (υπόστρωμα – επιφάνεια αναφοράς/ συνδετικό μέσο/ επίθεμα – επικάλυψη) από πλευράς ακαμψίας. Σε υπόστρωμα με επιζητούμενο τον βαθμό αυξημένης πρόσφυσης, άρα αδρότητας (με σχετικό βαθμό αντίστασης RT), για την εξασφάλιση αυξημένων τριβών, απλώνεται το συνδετικό μέσο με τέτοιο τρόπο ώστε να αποφεύγεται όποια αδόκιμη κι εσφαλμένη χρήση, που θα κατέληγε τελικά στο να συμπληρώνει κανείς τα κενά στο υπόστρωμα, μεταξύ «κορφιάδων και κοιλάδων».

Τι θα πρέπει να προσέξει κανείς πριν ή κατά τη διάρκεια της εφαρμογής;

Παρακάτω παρατίθενται ορισμένα «σημεία κλειδιά» τα οποία θα πρέπει να τηρούνται σχολαστικά πριν και κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εφαρμογής:
Πριν την εφαρμογή:

  • Για προϊόντα που διατίθενται σε συσκευασίες σε ζεύγος δοχείων, πριν την ανάμιξη της Ρητίνης (μέρος Α) με τον Σκληρυντή (μέρος Β), κρίνεται σκόπιμη η ανάμιξη αρχικά κάθε συστατικού ξεχωριστά στο αντίστοιχο δοχείο του, σε συνέχεια τα δύο μέρη μεταξύ τους. Επίσης, πρέπει να τηρείται σχολαστικά η αναλογία των 2-συστατικών που αναγράφεται στις ετικέτες των δοχείων.
  • Αποφύγετε την ανάμιξη, πόσο μάλλον την έκθεση των δοχείων παρατεταμένα στον ήλιο, ώστε να αποτρέψετε τη συρρίκνωση του χρόνου εργασιμότητας. Η φύλαξη των δοχείων και η ανάμιξη των δύο συστατικών, συστήνεται να γίνεται πάντοτε υπό σκιά. Επίσης, σε συνθήκες έντονης ηλιοφάνειας, ειδικά κατά τη θερινή περίοδο αποφύγετε την μεταφορά των δοχείων υλικού που σκοπεύετε να χρησιμοποιήσετε άμεσα, για μεγάλη απόσταση χρονικά.
  • Αποφύγετε την ανάμιξη σε υψηλές στροφές ή  για παρατεταμένο διάστημα (ή και τον συνδυασμό αυτών), ώστε να αποφευχθεί η περίπτωση δημιουργίας  αερακτικότητας στο μίγμα.
  • Πριν την εφαρμογή του υλικού ενίσχυσης της πρόσφυσης το υπόστρωμα πρέπει να είναι υγιές και δομικά σταθερό, στεγνό και καθαρό, απαλλαγμένο από ρύπους, εξανθήσεις/ αλατώσεις, σκόνες σαθρά ή εύθρυπτα στοιχεία σκυροδέματος μειωμένων αντοχών, τσιμεντόνερα, και λιπαρές ουσίες (λάδια, λίπη γράσα κλπ.) ή υπολείμματα αντιεξατμιστικών μεμβρανών.

Κατά την εφαρμογή:

  • Η θερμοκρασία υποστρώματος και περιβάλλοντος να είναι μεταξύ +8 οC με +35 οC. Επίσης, η θερμοκρασία περιβάλλοντος κατά τη διάρκεια της εφαρμογής, να είναι τουλάχιστον 3 οC πάνω από το σημείο υγροποίησης (dew-point).
  • Η σχετική υγρασία της ατμόσφαιρας να είναι < 80% (ιδανικές συνθήκες όσον αφορά την Σ.Υ. ≤ 65%). 

Ως ενισχυτικά πρόσφυσης εποξειδικής βάσης, πέρα από τα αναρίθμητα κτιριακά, Ιδιωτικού ή Δημόσιου χαρακτήρα υψηλής, μέσης ή μικρής σπουδαιότητας, επελέγησαν να χρησιμοποιηθούν  σε αρκετά επώνυμα έργα, υψηλής βαρύτητας, μεταξύ άλλων τέτοια όπως  αυτά που ακολουθούν:

  • Νέο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (πρώην Συγκρότημα FIX), στην Λεωφ. Συγγρού στην Αθήνα,
  • Μέγαρο Μουσικής Αθηνών “The Athens Concert Hall” επί της  Λεωφ. Βασ. Σοφίας στην Αθήνα
  • Κτήριο στέγασης Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας (ΥΕΝ) επί της Ακτής Βασιλειάδη στον Πειραιά,
  • ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ,  Έργο υπογειοποίησης Τμήμα επέκτασης γραμμής (4) προς Περιστέρι – Ανθούπολη,
  • ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ,  Έργο υπογειοποίησης Τμήμα επέκτασης γραμμής (3) προς Δουκ. Πλακεντίας (Νομισματοκοπείο – Αγ. Παρασκευή),
  • ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ,  Έργο υπογειοποίησης Τμήμα επέκτασης γραμμής (2) προς Ελληνικό,
  • Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ) ΑΕ – Εγκαταστάσεις επέκτασης Μονάδας Ατμοηλεκτρικού Σταθμού (ΑΗΣ) Μεγαλόπολης Ν. Αρκαδίας,
  • Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού (ΔΕΗ) ΑΕ – Εγκαταστάσεις επέκτασης Μονάδας Θερμοηλεκτρικού Σταθμού (ΘΗΣ) Ρόδου Ν. Δωδεκανήσων,
  • “FULGOR SA” Ελληνική Εταιρεία Ηλεκτρικών Καλωδίων ΑΕ, Βιομηχανικές Εγκαταστάσεις της ομώνυμης Μονάδας στο Σουσάκι, Ν. Κορινθίας.
  •  “ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ” Ιατρικό-Κέντρο Αποθεραπείας και Αποκατάστασης Νευρολογικών και Μυο-σκελετικών παθήσεων στην Παιανία – Κορωπί Ν. Αττικής,
  • “SATO SA” Κεντρικές Αποθήκες στον Ασπρόπυργο Ν. Αττικής, καθώς επίσης και άλλα πολλά.

 Υπάρχουν και άλλες λεπτομέρειες που αφορούν τα συστήματα Ενίσχυσης της Πρόσφυσης; Σαφώς και υπάρχουν, αρκεί να αφιερώσετε λίγο χρόνο και να πλοηγηθείτε στην ιστοσελίδα μας.

Πρόσφατα Άρθρα